Kontynuujemy temat kontroli podatkowej i działań jakie podejmują organy podatkowe w jej trakcie. Pisałem ostatnio o przełomowym wyroku NSA, który ,,ukrócił’’ zapędy organów podatkowych do przedłużania w czasie kontroli podatkowej. Dzisiaj przybliżę Ci temat narzędzia, którym włada organ podatkowy, a którego możliwość stosowania daje mu ordynacja podatkowa.
Przepisy
Mowa o zabezpieczeniu majątku. Zapoznaj się z tym przepisem:
Art. 33 o.p.
- 1. Zobowiązanie podatkowe przed terminem płatności może być zabezpieczone na majątku podatnika, a w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim także na majątku wspólnym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane, a w szczególności gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję. W przypadku zabezpieczenia na majątku wspólnym małżonków przepis art. 29 § 2 stosuje się odpowiednio.
Zabezpieczenia tego organ podatkowy może dokonać również w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej, a co ważne może to zrobić jeszcze przed wydaniem decyzji:
– ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego,
– określającej wysokość zobowiązania podatkowego,
– określającej wysokość zwrotu podatku.
Zwróć uwagę na zwrot ,,w szczególności’’. Zwrot ten jest niczym innym jak furtką do rozszerzenia katalogu wskazanego w przepisie. Konsekwencją tego jest ustanawianie zabezpieczenia na majątku podatnika w sytuacjach, gdy nie jest to bezwzględnie wymagane.
Formy zabezpieczenia
Ordynacja wskazuje, że formami zabezpieczenia wykonania zobowiązania podatkowego może być gwarancja bankowa lub ubezpieczeniowa, poręczenia banku, weksle z poręczeniem wekslowym banku, czeku potwierdzonego przez krajowy bank wystawcy czeku.
Najbardziej dotkliwymi dla podatnika są jednak trzy inne formy, którym ordynacja podatkowa poświęciła oddzielne przepisy.
Hipoteka przymusowa ustanawiana na nieruchomości podatnika bez jego zgody i, co ciekawe, wiedzy. Podatnik nie jest wówczas informowany o złożeniu wniosku o ustanowienie hipoteki przymusowej. Ta instytucja jest dla wierzyciela najbardziej pewną formą zabezpieczenia wierzytelności – głównie z uwagi na to, że nieruchomość jest zazwyczaj najbardziej wartościowym składnikiem majątku, jak również dlatego, że sprzedaż nieruchomości obciążonej hipoteką jest praktycznie niemożliwa.
Zastaw skarbowy, który można ustanowić na pozostałych składnikach majątku dłużnika tj. na rzeczach ruchomych oraz zbywalnych prawach majątkowych. Wartość poszczególnych rzeczy lub praw (w dniu ustanowienia zastawu) musi wynosić co najmniej 13 000 zł.
Zajęcie środków pieniężnych będące najbardziej dotkliwą forma zabezpieczenia, gdyż automatycznie powoduje utratę płynności finansowej dłużnika. W zależności od specyfiki branży w jakiej działa dłużnik oraz od czasu na jaki zajęto środki pieniężne, w ciągu kilku miesięcy dłużnik może nie być już w stanie prowadzić działalności gospodarczej.
Słuszne działania?
Czy organy słusznie zajmują środki pieniężne dłużników i narażają ich na bankructwo? Można pokusić się o tezę, że organy zbyt pochopnie podejmują decyzje o zajęciu środków pieniężnych. Przy tak ,,wrażliwym przedmiocie zajęcia’’ powinno być to naprawdę uzasadnione i niezbędne. Zwłaszcza, jeżeli dotyczy to dłużnika, któremu nie wydano jeszcze żadnej decyzji, w której zakwestionowano jego rozliczenia podatkowe. Organ podatkowy może mieć wówczas na sumieniu dłużnika, który mimo, jak się później okazało, prawidłowych rozliczeń nie zdołał przetrwać z uwagi na zablokowane środki pieniężne.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }